Po raz ostatni



zagraj dla mnie po raz ostatni

sonet wypełniony westchnieniami nocy



na pięciolinii uniesień zapisz

ostatni akord swojego dotyku



pozwól ostatni raz orkiestrze

naszych uczuć zagrać w duecie



nim po pauzie urwie się dźwięk

i nastanie cisza...



2007-11-28 | Autor: PASSIFLORA

    smutne

to był pierwszy wiersz jaki napisałam...

nie na darmo mówią, że najpiękniejsze wiersze powstają z łez poety...

piekny ...

Anioł



chodź,

przeprowadzę cię na drugą stronę...

widzisz, straszny ruch na tej drodze



podaj mi rękę będzie ci raźniej,

we dwoje zawsze raźniej.



wszyscy tak się spieszą,

nikt nie zauważy jak bezradny

będziesz stał na tym chodniku...



mówisz, że się boisz,

że tak szybko zmienia się światło



pomogę ci obiecuję, że zdążymy

dalej idź sam.

twoje zaproszenie jest jednoosobowe



pytasz mnie kim jestem?

dziś twoim aniołem.

&feature=related

no prosze jaka poetka z ciebie        

    az mi sie cieplo robi w srodku, gdy czytam Twoje wiersze,,,nawet gdy dotycza smutnej tematyki     ,,,,,doskonale przemawiaja do czlowieka, sa prawdziwe,,nie \"czuc\" od nich sztucznosci i przereklamowania.

jeszcze nie, za mało publikacji     ale kiedyś?? kto wie    

no to sie staraj    

tylko nie płacz jak piszesz    

Powodzenia,,co do tego Tobie zycze    

ostatni na dziś     trochę z innej bajki



Bałwan



z twarzą zeszpeconą zdrada,

z ironicznie wygiętymi

wargami bezgłośnie

szepczesz mi nowa bajkę



po raz setny twoja historia

wzbudza we mnie salwę

tłamszonego śmiechu objawiając się

tylko lekkim drżeniem podbródka



a jeżeli ci powiem, że

ulepiłam sobie latem bałwana

i zabrałam go ze sobą do domu?



nie uwierzyłeś...



szkoda, bo to jedyna prawda

dziś powiedziana



wiesz ,bałwany zawsze

zanikają po angielsku



pora na Ciebie.

    nie dziękuję

niemniej powiem wam, ze 17 maja ma premierę książka science fiction gdzie goszczę ze swoim wierszydłem    

no to po grubosci    

bedziesz miała co opijac    

    tak , zwłaszcza, że wiersze i sf to raczej niespotykane połączenie    

Pisac kazdy moze papier cierpliwy jest.    

jasne, że może...tylko nie każdemu wychodzi    

Baśń



słone krople wnikające pod powieki

tłumią uśmiech który cisnął się na usta



koniec balu...

koniec czaru...

gasną światła...



stróż zamyka już ostatnie okiennice

a ty tańcz duszo moja, znasz melodię



drżący oddech na mej skroni zostawiony

niepewności kłam zadaje budząc myśli



cicho grają skrzypce wiatru w pustej sali,

cicho śpiewa pulsu echo za oknami...



a więc tańcz, ty duszo moja w rytm muzyki



ciepła dłoń przed chwilą jeszcze prowadziła,

teraz znika ślad po sobie zostawiając



księżyc wpadł i zawirował pośród liści

rozedrgane jego błyski mgła spowiła...



Przestań tańczyć duszo moja, koniec baśni.

Zaczaruj mnie



podaruj mi dźwięki najwyższe, najczystsze...

głęboko, w duszy je zapisz,

niech drżą przy każdym dotyku...



ubierz mnie w swoją muzykę,

poczęstuj słodkim sonetem,

w balladach mnie zostaw na chwilę...





i graj na mnie tak, jak na skrzypcach,

i prowadź jak smyczek po strunach...



widziałam jak nuty czarujesz

zaczaruj dziś mnie...

Maryś ...czytać, czytać!            

Maryś...    

tak to juz jest, ze nie wszyscy robią to co powinni?    

dziękuję    

Senność



przy wieczornej ciszy nawet szept zamilknął

układając tony w zagięciu ramienia

znów nie usłyszałam, co chciałam usłyszeć

tylko poklepanie jakby od niechcenia



w odchodzącej dobie mrokiem malowanej

na ścianie sadowi się dziwne złudzenie

koloruje myśli jeszcze nieubrane

i budzi do życia senne majaczenie



z opadaniem powiek gaśnie twoje światło

pomimo oporów Morfeusz wygrywa

przywracając sercu łagodniejsze takty

pozorem spokoju rzeczywistość skrzywia



i tak już do świtu twą postać ozdabia

balansując między tym co bardziej boli

nadal sobie wmawiam że nie jestem słaba

a jednak się boję tej nocnej niewoli

po zachodzieo lekkim zabarwieniu erotycznym







kiedy przestajesz widzieć swój cień

staję się eteryczna

i unoszę w tobie jak oddech

raz w górę raz w dół..



kiedy jest ciemno dmuchawcem jestem

trzymasz mnie w dłoniach a ja

przy najlżejszym powiewie

rozdzielam się na (pro)porcje



kiedy mrok dookoła zabłąkanym liściem

lokuję się w twojej kieszeni i chociaż

jesień odchodzi

wilgocią przyjmuję twój dotyk



noc nadchodzi budząc ukryte ego

mojego istnienia



&feature=related

akt





na tle czerwieni kusisz bladością

przyzwalasz ramionom unieść

piersi i przyspieszyć oddechowi



adonis dumny ze swojej męskości wie

że na skinienie będę za chwilę



jeszcze tylko uśmiech poślij z pod

wpół przymkniętych powiek

i bezgłośnie przywołaj



a uniosę się nad ziemią

z niemym przyzwoleniem opadając

w ciebie duszą drżącą i równie

drżącą kobiecością oddam pokłon

spełniającemu się pragnieniu



i spłyniesz do bram wszechświata

w dłoniach trzymając mój urwany krzyk



&feature=player_embedded

nocne iluzje





a kiedy oknem wpadniesz

wirując w moich włosach

i na ramieniu szept ułożysz



spłynie podmuchem dusza

i pięści zaciśnięte

rozłoży na równiny spokoju



bo kiedy grasz w sumieniu

marzenie nieskończone

odnajduję właściwą drogę



do grzeszności mojej

na dobranoc...





po drugiej stronie jaźni



kiedy unosisz się ponad rzęsami

przywołując mnie bezgłośnie

cała drżę



pojedynczy dołek w policzku

staje się bardziej widoczny i

lewituję na granicy światów



najpiękniejsza jest ostatnia faza snu...





&feature=related

Po raz ostatni widzę Cię.Odchodzisz na drugi brzeg.Zostały mi po Tobie wspomnienia,które przechowuje w sercu swym.Na cmentarzu zostałem całkiem sam,owiewa mnie włosy wiatr.Podchodzi do mnie dziewczyna,bierze za rękę mnie.Mówi nie płacz,pociesza mnie.Ocieram z jej policzka łzę.Wtedy czuje ,że nie jestem sam.Bo znalazłem kobietę,która pomoże pokonać mi smutek.Który pozoatał gdy nagle odszedłaś.        

Miłość to nie pluszowy miś,to snie słowa gdy rzucasz na wiatr.Miłość piękna jest,kiedy poznasz kobietę.Którą pokochasz,całym serduszkiem swym.Na dobre i złe.Którą będziesz wspierał w zdrowiu i chorobie.Którą otoczysz opieką swą,a ona okaże się.Partnerką i przyjaciółką,z którą będziesz zasypiał i budził się.        

kochaj i tańcz







na początku był dźwięk

kilka motyli zawieszonych w czasie



poźniej doszedł dotyk

i nigdy nie zawodziły jaskółki



wraz z nabieraniem koloru

wypełniały się smaki

a kolorowe baloniki

zawsze frunęły ku ciepłu



na początku był dźwięk

z czasem ewoluował w ciszę