Piszę ten list słowami zaklętymi w litery

Mordercza tęsknota odbiera nadzieję

Zatrutym mej krwi atramentem sprzedaję swoje wnętrze

Pióro w rytmie pompy zatacza kręgi w balecie na kartki parkiecie

Gwiazd mrokiem oblekam wieczną tajemnicę

Nigdy go nie wyślę, więc piszę

Parasol determinacji chroni papier przed deszczem

Krzykiem rozpaczy zadając pytanie - jak długo jeszcze

wiatr oddechu wysusza atrament

Głucha ma dusza stygnie w kopercie

By w nieładzie zaginąć w szufladzie