Ludzie, którzy upili się wiedzą, są plagą społeczną.

Wartość wykształcenia objawia się najwyraźniej wtedy, gdy wykształceni wypowiadają się w sprawie, która leży poza sferą ich wykształcenia.

Niedostatek wiedzy to rzecz niebezpieczna, lecz amatorska dobroczynność kryje w sobie stokroć groźniejsze niebezpieczeństwo.

Mądrość człowieka zależy od równowagi między jego wiedzą a niewiedzą.

Znawca: specjalista, który wie wszystko o czymś i nie wie nic o czymkolwiek innym.

Wiedza, to ta część naszej niewiedzy, którą uporządkowaliśmy i skatalogowaliśmy.

Jestem głęboko przekonany, że rozwój nauki służy przede wszystkim zaspokojeniu tęsknoty za czystą wiedzą.

Wydawało się, że nie tyle mu zależy na przekazaniu im swojej wiedzy, ile na przekonaniu ich, że żadna wiedza [...] nie jest nieomylna.

Dotkliwie odczuwa się nadmiar wiedzy przy równoczesnym niedoborze mądrości.

Wiedza lekarska składa się współcześnie jakby z dwóch tomów: jeden z nich wydany świeżo, wciąż poszerzany, ściśle naukowy, pełen ilustracji, wykresów, matematycznych analiz, drugi zaś stary, zniszczony, zapomniany, choć mieści w sobie sumę wielowiekowych doświadczeń lekarskich.

Nic tak nie załamuje, jak złamana obietnica.

Jutro nigdy nie nadchodzi, bo gdy wybije północ zawsze jest dzisiaj.

[...] nie ma czysto intelektualnej wiedzy o Bogu; o ile dosięgamy go jedynie w spekulacji, pozostaje pustym pojęciem – nie tylko bezużytecznym w życiu, lecz także jałowym w kategoriach poznawczych.

Czy to, czego się dowiedział, było warte tego uczucia zbrukania? Nie miał pojęcia. W swoim czasie zapewne się dowie.

Można przekazywać wiedzę, ale nie mądrość. Mądrość można znaleźć, można nią żyć, można się na niej wspierać, można dzięki niej czynić cuda, ale wypowiedzieć jej i nauczać nie sposób