Co spra­wia, że człowiek zaczy­na niena­widzić sam siebie? Może tchórzos­two. Al­bo nieodłączny strach przed po­pełnianiem błędów, przed ro­bieniem nie te­go, cze­go in­ni oczekują.

Zra­niona miłość może wy­wołać ta­kie sa­me skut­ki co nienawiść.

Miłość nies­pełniona to spe­cyficzny rodzaj niena­wiści. Miej­my się na baczności przed jej ofiarą - myślącym samotnikiem.

Życie składa się z chwil. Ulotnych, niezapomnianych, takich, których nie chce się pamiętać i takich, które wgryzają się w świadomość i nie mają za żadną cenę ochoty jej opuścić.

Czas to pieniądz, a pieniądz to wódka, więc pij­my wódkę, bo szko­da czasu!

Bez mu­zyki, która go oz­da­bia, czas jest tyl­ko nudną pro­duk­cją ter­minów i dat, za które trze­ba płacić rachunki.

Naj­częstszy ludzki błąd - nie prze­widzieć burzy w piękny czas.

Nic tak nie za­bija cza­su jak książka.

Życie jest zbyt krótkie, aby tra­cić czas na roz­mo­wy o niczym.

Czas to nie dro­ga szyb­kiego ruchu po­między kołyską a gro­bem, czas - to miej­sce na za­par­ko­wanie pod słońcem.

Marzę o cof­nięciu cza­su. Chciałbym wrócić na pew­ne roz­sta­je dróg w swoim życiu, jeszcze raz przeczy­tać uważnie na­pisy na dro­gow­ska­zach i pójść w in­nym kierunku.

Chcę trochę cza­su, bo czas leczy rany.

W tajemnicy każdego człowieka istnieje wewnętrzny krajobraz: z nietkniętymi równinami, z wąwozami milczenia, z niedostępnymi górami, z ukrytymi ogrodami. Antoine de Saint-Exupery (1900-1944) "

Przychodzi taka pora, kiedy nie żądasz niczego. Ani ust, ani uśmiechu, ani pięknych ramion, ani oddechu jej obecności. Wystarcza, że Ona jest.

Miłość jest przede wszystkim zasłuchaniem w ciszy. Kochać to rozpamiętywać.