Życie jest jak pudełko czekoladek - nigdy nie wiesz, co ci się trafi.

ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze

Pieniądze, które mamy, są narzędziem wolności. Pieniądze, za którymi się uganiamy - narzędziem niewoli.

Wolność fascynuje i napawa lękiem, dlatego zmusza, by nasza postawa wobec niej nie była nieokreślona.

Dzięki spowiedzi jest w nas Bóg, który musiał odejść, gdy był grzech. Bóg wraca w każdej spowiedzi, w każdym akcie miłości.

Kto szuka Cię, już znalazł Ciebie;
Już Cię ma, komu Ciebie trzeba;
Kto tęskni w niebo Twe, jest w niebie;
Kto głodny go, je z Twego chleba.

Sowa jest ślepa w dzień, a wrona w nocy, lecz ten, kogo oślepi miłość jest ślepy i w dzień i w nocy

Kiedy kochamy się, stajemy się nieśmiertelni i niezniszczalni jak bicie serca, jak deszcz lub wiatr, a o cóż więcej chodzi?

Czas jest poza nami i przed nami, przy nas go nie ma

Czas utracony nigdy się nie wróci

Człowiek uczyni wiele, by go lubiano, i uczyni wszystko, by mu zazdroszczono

Człowiek widzi siebie takim, jakim chciałby, żeby widzieli go inni

Ludzie często na to, aby ukoić własne cierpienia, zadają je innym

Człowiek cierpi, zadaje cierpienie. A najnieszczęśliwszy nie zawsze jest ten, który cierpi

To był dla Ciebie skok w bok
Dla mnie, kochany, skok w przepaść
Wystarczył jeden mały krok
I ta nie miłość ślepa
Byłam dla Ciebie panną X
Ty byłeś dla mnie Panem Bogiem
Więc przepłynęłam czarny Styks
Bardziej już umrzeć nie mogę

Wciąż słyszę słowa /Było miło/
Odchodzisz, w oknie ja i miłość
I ten odwieczny, śmieszny banał
Nie, to nie banał, to jest rana

Wciąż słyszę słowa /Będę dzwonił/
Ale nie dzwonisz, cisza dzwoni
I ten ograny, niemy dramat
Nie, to monolog, jestem sama

Jestem sama

Byłam dla Ciebie parą ud
Ty byłeś dla mnie parą skrzydeł
Więc kiedy niebo ściął mi lód
Spadłam, lecz wstałam, idę
Tylko, kochany, dokąd iść,
Gdy już zerwane w sercu struny?
Ten pod stopami Twymi liść
To ja, wiem - nie mam dumy

Wciąż słyszę słowa /Było miło/
Odchodzisz, w oknie ja i miłość
I ten odwieczny, śmieszny banał
Nie, to nie banał, to jest rana

Wciąż słyszę słowa /Będę dzwonił/
Ale nie dzwonisz, cisza dzwoni
I ten ograny, niemy dramat
Nie, to monolog, jestem sama