Gdybyś kiedy we śnie poczuła, że oczy moje już nie patrzą na ciebie z miłością, wiedz, żem żyć przestał.

Nie mów nic. Kocha się za nic. Nie istnieje żaden powód do miłości.

Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu.

...żadna wielka miłość nie umiera do końca. Możemy do niej strzelać z pistoletu lub zamykać w najciemniejszych zakamarkach naszych serc, ale ona jest sprytniejsza - wie, jak przeżyć. Potrafi znaleźć sobie drogę do wolności i zaskoczyć nas, pojawiając się, kiedy jesteśmy już cholernie pewni, że umarła, albo, że przynajmniej leży bezpiecznie schowana pod stertami innych spraw...

Nic nie może przecież wiecznie trwać,
za miłość też przyjdzie kiedyś nam zapłacić.

Słowami świadczyć miłość - to nie miłość.

Miłość poznaje się po cierpieniu.

Piękno jest pięknem rzeczy ziemskich. Ale to, że istnieje piękno, nie jest ziemską sprawą.

Moralne oburzenie nie jest naprawdę szczere, jeśli nie wywołuje prawdziwych wymiotów.

Ludzie dzielą się na wielu altruistów zajmujących się ulepszaniem innych, i na niewielu egoistów zajmujących się doskonaleniem samych siebie.

Jest oczywiste, że historia Kościoła ma rozdziały ciemne i głupie, jednak mężny katolicyzm nie powinien za nie pokutować wielbiąc nowoczesny świat.

Przebaczyć oznacza dziś zakwestionować fakt przestępstwa.

Większości ludzi nie powinniśmy prosić o szczerość, ale o milczenie.

Ziemia nigdy nie będzie rajem, ale być może dałoby się uniknąć, aby nie zamieniała się stopniowo w mało gustowną imitację piekła.

Chrześcijaństwo może żyć ze współczesnym światem w legalnym konkubinacie ale nie w prawowitym związku małżeńskim.