Rodzaj ludzki zdaje się być na ogół bardziej wrażliwy na cierpienie niż na przyjemność. Gdy przyczyny ich są równe.

Cóż za dziwną naturę ma człowiek! Wyobraża sobie mianowicie, że cierpienie, które sam znosi, są ogromne, a te, które zadaje- znikome. Jedne bowiem sam odczuwa, drugich zaś nie.

Trzy bitwy nie równają się bólom jednego porodu.

Potykając się można zajść daleko. Nie wolno tylko upasć i nie podnieść się.

Również głupiec miewa czasem rozsądną myśl, tylko tego nie zauważa.

Niektórzy wpadają na pomysł z takim impetem, że rozbijają go w puch.

Czyż cała filozofia nie jest jak gdyby pisana miodem? Coś wydaje nam się wyraźne na pierwszy rzut oka, ale gdy spojrzymy ponownie, rozpływa się w bezkształtną masę.

Sukces odnoszą tylko te filozofie i religie, które schlebiają człowiekowi. To nie za sprawą grzechu pierworodnego czy piekła chrystianizm dominował przez wieki, lecz ponieważ Syn Boży zechciał się wcielić.

Gdyby nam jakiś anioł opowiedział coś ze swej filozofii, sądzę, że niektóre zdania brzmiałyby tak, jak dwa razy dwa jest trzynaście.

Trzeba mieć wytrwałość i wiarę w siebie.
Trzeba wierzyć, że człowiek jest do czegoś zdolny i osiągnąć to za wszelką cenę

Są rzeczy, w które trzeba uwierzyć, aby je zobaczyć.

łzy nie są oznaką słabości, lecz dowodem na to, że nasze serce nie wyschło

przeznaczenie znajdzie drogę

nieobecność to lekarstwo na miłość

nie ma gorszego zła od pięknych słów, które kłamią